Wie reist ...
Ronald op Reis
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Let op: Dit is niet het meest recente bericht; Klik hier om naar het nieuwste bericht te gaan
Het Vredelantsepad is een klompenpad door het mooie buitengebied van Vreeland. De wandelroute begint aan de rand van het kleine dorpje bij het Sperwerveld. Waar nu een sportveldje ligt, stond in de dertiende eeuw slot Vredelant. Dit kasteel stond op de grens van het bisdom Utrecht en het graafschap Holland. Hiermee wilde men tolheffing op de Vecht voorkomen. In de zestiende eeuw werd het kasteel afgebroken. Alleen de fundering is achter gebleven. Het centrum van Vreeland is heel overzichtelijk. Eigenlijk bestaat het maar uit enkele smalle straten. In 1265 kreeg Vreeland stadsrechten. Deze rechten werden eind 16de eeuw weer ingetrokken. Vanuit het dorp volgen we de Vecht in noordelijke richting. We hebben uitzicht op de uitgestrekte polder. We buigen af en volgen een pad dwars door het weiland. Aan de sporen te zien is duidelijk dat hier vaker koeien lopen dan mensen. Via opstapjes kunnen we hekken passeren. Zo lopen we van weiland naar weiland. In het drassige gras is het goed uitkijken geen natte schoenen te krijgen. Bij het Amsterdam Rijn kanaal komen we weer op de verharde weg. We lopen terug via Loenen aan de Vecht naar Vreeland.
In de dertiende eeuw liet Graaf Floris V een fort bouwen aan de monding van de Vecht. Zo kon hij tol heffen op de schepen die passeerde naar de Zuiderzee. Na de moord op de graaf in 1296 werd het kasteel verwoest. Rond 1370 werd het kasteel herbouwd. Verschillende bisschoppen en landheren namen hun intrek in het markante gebouw. Willem van Oranje leidde vanuit het slot de tachtig jarige oorlog. In 1609 werd de dichter P.C. Hooft de bewoner. Tegenwoordig is het kasteel een museum. Wanneer we bij het Muiderslot aankomen, hangt een grote vlag van de huidige tijdelijk bewoner te wapperen: Sinterklaas. Rond deze tijd van het jaar kunnen kinderen in het slot een bezoek brengen aan de goedheiligman. Wij gaan meer voor de oorspronkelijke geschiedenis van het kasteel. In de torens zien we de schietgaten. Boven de deur de openingen waar pek op eventuele indringers gegooid kon worden. De slaapvertrek, de wachtkamer en de ontvangstzaal zijn nog uit de tijd van P.C. Hooft. Bijzonder om te dwalen door dit prachtige kasteel.
In het tweede weekend van september worden normaal de Botterdagen in Elburg gehouden. Door het corona virus gaan dit evenement dit jaar niet door. Toch is Elburg leuk genoeg om een weekendje met vrienden op de camping te vertoeven. De weersvoorspelling is in ieder geval prima. Vrijdagmiddag schijnt het zonnetje in Elburg. Binnen de stadsmuren liggen een tweetal musea. Allereerst bezoek ik het Elburgs museum. Dit museum is gevestigd in het voormalige klooster. Een mooie plek om de geschiedenis van het voormalige vissersdorp te leren kennen. Ook in de kloostertuin is het heerlijk toeven. Tegenover het museum, ligt het Sjoel museum. Een museum in de voormalige synagoge over het leven van de Joodse Elburgers sinds de jaren 1700 tot de tweede wereldoorlog. Helaas werd de Joodse gemeenschap na de oorlog ontbonden, ten de laatste Joden de stad verlieten. Zaterdag staat een bierproeverij op het programma in brouwerij het Eem. Na een leuke en leerzame rondleiding volgt de product confrontatie. Drie bieren uit de brouwerij. 's Avonds een barbecue op de camping. Zondag is het tijd om weer naar huis te rijden.
Gisteren zijn we aangekomen in het Duitse plaatsje Monscha, tegen de Belgische grens. Het plaatsje ligt in de vallei van de Roer rivier. Het stadje bloeide in de 18de eeuw op door de lakenindustrie. De talrijke vakwerkhuizen, waarvan vele uit die periode, zijn nog altijd in tact. Hierdoor is Monschau een grote toeristen trekpleister. Dit merken we al als we aan komen rijden. Het parkeerterrein is vol. Verschillende auto's rijden rond voor een plekje. Aan deze andere zijde van het dorp is ook een parkeerterrein. Omdat autoverkeer door Monschau niet toegestaan is, moeten we vier kilometer omrijden. Hier hebben we meer succes. Met de bagage lopen we Monschau in. We overnachten in een Bed & Breakfast midden in het stadje. Het stadje verkennen is niet zo moeilijk. Iedere straat is bijzonder op zich en fotogeniek. Aan de oever van de rivier de Roer bestellen we wat te drinken. Wat een leuke locatie om onze twee weken Duitsland en Zwitserland af te sluiten. We kijken terug op een heerlijke, mooie en vooral afwisselende reis.
Vanuit ons hotel zijn we nog geen tweehonderd meter verwijderd van de indrukwekkende Dom van Keulen. De bouw van de kathedraal startte in 1248 en kwam in 15de eeuw stil te liggen. Pas in 1824 werd de bouw hervat op basis van het oorspronkelijke ontwerp. In 1880 werd de dom in zijn huidige vorm voltooid. In de negende eeuw stond op de plek al een Romaanse kerk. In de 12de eeuw bracht aartsbisschop van Dassen relikwieën van de heilige Drie Koningen naar Keulen. De kerk werd hierdoor een pelgrimskerk. Om de stroom met pelgrims in goede banen te leiden besloot met een grotere kerk te bouwen in de 13 de eeuw. Naar het schijnt liggen de relikwieën nog altijd in de goud vergulde kist achter het altaar van de Dom van Keulen.
De laatste stop van onze reis in Zwitserland is Basel. Het centrum van de stad Basel ligt aan weerszijde van de Rijn. De belangrijkste blikvanger is de 12de eeuwse Münster kathedraal. In de kathedraal lag Erasmus begraven. Tegenwoordig staat zijn gedenksteen in de kerk. De Marktplatz is het belangrijkste plein van de stad met het 500 jaar oude gotische rode stadhuis.
Vandaag al weer de laatste volle dag in Zwitserland. Morgen rijden we via Basel richting Keulen. De belevenissen in Zwitserland zijn in verschillende berichten op de site terug te lezen. De laatste dag verblijven we in Montreux aan het meer van Genève. Aan dit meer ligt het grootste kasteel van Zwitserland. De oorsprong van het kasteel gaat terug naar de negende eeuw en is sindsdien steeds uitgebreid. We bezoeken de verschillende zalen van het kasteel. De binnenplaatsen, de kelders en de gevangenis. Uiteindelijk lopen we via de torens weer naar de toegangspoort. Het kasteel is prachtig op te bezoeken.
Vanuit ons hotel in Täsch rijden we met de trein naar Zermatt. Zermatt is autovrij en het plaatje aan de voet van de Matterhorn is alleen per trein of per taxi te bereiken. Rond tien uur arriveren wij in getcstation van Zermatt. Direct tegenover het station vertrekt de bergtrein naar de Gornergrat. De Gornergrat is 3.100 meter hoog en biedt uitzicht op de ruim 4.400 meter hoge Matterhorn. De Natterhorn behoort tot een van de hoogste Alpenbergen en is de hoogste berg van Zwitserland. Direct na vertrek gaat de bergtrein flink omhoog. Zermatt wordt kleiner. Vanuit de trein is de Matterhorn al zichtbaar. Dit is uniek want veelal ligt de berg in de wolken. Op de top stappen we uit. We hebben niet alleen zicht op de Matterhorn, maar ook de omliggende bergen en gletsjers. Het uitzicht is schitterend we wandelen naar beneden. We passeren het Rifflesee bergmeer. Na vierenhalf uur afdalen wandelen we weer Zermatt in. Het was een prachtige afdaling. Na deze inspanning nemen we een biertje op een terras.
Vanuit Kandersteg moeten we een klein stukje met de trein om aan de andere zijde van de berg te komen. Er is geen autotunnel in de Lötschtunnel. Wanneer we aan komen rijden, staat net een trein klaar. We kunnen direct doorrijden. Het voelt wat vreemd om over de treinwagons te rijden. Wanneer we op onze plek staan, zetten we de motor uit en de auto op de handrem. Langzaam komt de trein in beweging. Al snel rijdt de trein de Lötschentunnel in. Een donker gat. De auto schudt heen en weer. Na zo'n tien minuten komen we aan de andere zijde weer uit de tunnel. Een voor een rijden de auto's weer van de trein. Wij ook. Het was een leuke ervaring.
Nabij Kandersteg ligt het Oeschinensee bergmeer. Dit meer is misschien wel het mooiste bergmeer van Zwitserland. We dachten eigenlijk een rondwandeling rond het meer te kunnen maken, maar het meer is niet met de auto te bereiken. We parkeren de auto in Kandersteg. We kunnen met de gondel en we kunnen lopend de 400 meter hoogteverschil overbruggen. We kiezen voor het laatste. Het pad gaat direct flink omhoog. Na een uurtje klimmen doemt het helder blauwe water van het Oeschinen meer voor ons op. De steile hoge rotsen aan de overzijde weerspiegelen in het bergmeer. Op een bankje met uitzicht op het meer eten we onze picknick lunch. Wat een mooie omgeving is dit.
De stad Luzern ligt aan het vierwaldstättersee meer. Op de plek waar het meer de Reuss rivier in stroomt ligt de Kapellbrücke. Deze brug is de belangrijkste toeristische attractie van Zwitserland. De overdekte houten brug uit 1365 maakte deel uit van de verdedegingswerken rondom de oude stad van Luzern. De brug is verschillende keren gerestaureerd. De laatste keer nadat bij een brand in 1993 twee derde van de brug verloren is gegaan. De brug zelf is herbouwd, maar veel van de schilderijen onder het dak van de brug zijn blijvend verloren gegaan.
De afstand Davos naar Luzern kun je binnen de twee uur afleggen via de snelweg. Wij kiezen er voor om niet over de snelste weg te rijden, maar door de bergen tegen de grens met Italië. Een nadeel, of misschien ook wel een voordeel, hiermee passeren we tweemaal de Alphen bergketen. Eerst rijden we over de San Bernodino pas. Via smalle haarspeldbochten komen we hoger en hoger. Op de top zoeken we een plekje voor een picknick lunch. Na een spectaculaire afdaling rijden we naar de Gotthard pass. Ook hier kiezen we niet voor de tunnel, maar voor de bergpas. Deze pas is al even mooi als de Bernodino pas. Van boven is goed de grillige route te zien.
De Rijn rivier ontspringt in Zwitserland. Als je het snel stromende bergbeekje ziet, kun je nauwelijks voorstellen dat dit water in Nederland uiteindelijk een brede rivier wordt. Bij de Rofflaschlucht kloof perst het water zich tussen de rotsen door. Onder de waterval is een doorgang gemaakt door de rotsen. Hierdoor kun je letterlijk onder de Rijn door lopen.
Davos behoort to een van de hoogste steden van Zwitserland. Vroeger was dit Alpendorp een kuuroord voor tuberculose platineren. Tegenwoordig maken toeristen de dienst uit. Wandelen en fietsen zijn de voornaamste activiteiten. Ons hotel ligt pal in het centrum van Davos-Platz, het hoger gelegen gedeelte van Davos. Bij het inchecken krijgen we ook tickets om met de bus te rijden. Dit komt goed van pas. We rijden naar Davos-dorpf. Hier ligt de Davosersee. Een fraai bergmeer. Terwijl we rond het meer wandelen zien we veel mensen actief op het water en op de kant. Het is dan ook prachtig weer.
De Gecombineerde Fürstensteig en Drei-Schwestern-Weg bergwandeling is de meeste klassieke bergroute van Liechtenstein. Het bergpas over de toppen van de bergketens op de grens van Oostenrijk en Liechtenstein werd in 1898 geopend. Het avontuurlijke bergpad, langs de bergruggen, heeft adembenemende uitzichten. Met de bus rijden we naar het beginpunt. We zijn duidelijk niet alleen. Iedereen in de bus draagt stevige bergschoenen. Vanuit Gaflei start de route. Het pad loopt direct flink omhoog. Na een uurtje komen we bij de Fürstensteig. Hiervandaan zien we de Rätikon bergen in Zwitserland en de Voralbergen in Oostenrijk liggen. Wat een geweldig uitzicht. Over de smalle bergpaadjes komen we hoger en hoger. Op smalle stukken zijn staalkabels aangebracht voor extra houvast. Bij de Kuhgrat-kam klimmen en klauteren we letterlijk omhoog. Na ruim zeven uur wandelen komen we bij de bushalte van Planken. Hiervandaan rijden we met de bus weer terug. Moe maar voldaan na een schitterende bergwandeling over de bergtoppen van Liechtenstein.
.gif)
