Stavoren is een Voormalige Hanzestad. De stad kreeg als eerste Nederlandse stad stadsrechten. Hiermee is de stad ook een van de elf Friese steden. Tot 1979 heette de stad Staveren. In dat jaar besloot men de naam te veranderen in Stavoren omdat dit vooral herkenbaarder was. In de haven staat het Vrouwtje van Stavoren. Het standbeeld van de weduwe kijkt over zee. Het verhaal gaat dat zij een rijke vrouw was, maar alles verloor. Zij kijkt over de zee naar de terugkomst van de vissersvloot. Ook het tien kilometer noordelijker gelegen Hindeloopen is een van de Friese elf steden. Met 870 inwoners behoort het tot een van de kleinste steden. In het kleine centrum zijn veel bezienswaardigheden. Het voormalige stadhuis, de oude vissershaven en de Hindeloopen sluis. Het is heerlijk door de smalle straatjes te dwalen.

De waterpoort van Sneek is het symbool van de stad. De poort bestaat uit twee achtkantige torenspitsen, met daartussen een brug over de vaart. De poort is in 1492 gebouwd als onderdeel van de stadsmuur om Sneek. In 1613 verviel de militaire functie van de poort en werd de poort verbouwd. Bij deze verbouwing kreeg de poort haar huidige uiterlijk. De binnenstad van Sneek bevindt zich binnen de stadsgrachten. Het oudste gebied ligt rondom de terp waarop de Martinikerk staat. De eerste bouw van deze kerk dateert uit de tiende eeuw. Sneek is de eerste plaats van de vakantie door Friesland en Groningen van Marco en mij. De komende dagen zal ik jullie via berichtjes (ik stuur ze niet allemaal per mail door) op de hoogte houden uit het hoge noorden.

In 1867 werd de opdracht gegeven op Fort de Vechten te bouwen nabij het huidige Bunnik. Het fort diende als verdediging van Utrecht. Het fort moest één van de hoger gelegen doorgangen verdedigen tussen de waterlinie. In het fort bezoek ik het Waterliniemuseum. Uitgelegd wordt hoe de Nederlanden beschermd konden worden met een netwerk van polders. Bij een aanval kon men de polders onder water zetten. Net genoeg om geen manschappen door te laten en net te weinig om scheepvaart mogelijk te maken. Op de doorgangen tussen de polders verrezen forten. Ook tijdens de Eerste Wereldoorlog was de nieuwe waterlinie een stevig wapen. Waarschijnlijk droeg de angst voor deze lastig te overwinnen linie bij dat de Nederlandse neutraliteit tijdens de oorlog stand hield. Ik sluit mijn museumbezoek af met een virtuele parachutesprong. Ik neem plaats in een stoeltje en krijg een VR bril op. Even later waan ik mij op grote hoogte zwevend in de lucht. Onder mij zie ik hoe de waterlinie werkte en hoe het water over het land stroomde. Een leuke en leerzame ervaring.

Direct wanneer ik het station uit loop, zie ik het kasteel van Woerden staan. Het kasteel werd in 1415 in opdracht van Hertog Jan van Beieren gebouwd. Tegenwoordig is het in gebruik als restaurant. Het kasteel vormde samen met de vestingmuren en de gracht de verdediging van de stad. In het oude centrum staan nog veel oude panden. Het voormalige stadhuis is waarschijnlijk het mooiste gebouw van Woerden. Het dateert uit 1501 en is gebouwd in laat Gotische stijl. Tegenwoordig is het Stadsmuseum gevestigd in dit historische pand. De Petruskerk aan het kerkplein is door de eeuwen heen verschillende keren verwoest door brand. De huidige vorm dateert uit 1675. Achter de watertoren ligt het park aan de singel. In een hoekje ligt de Joodse begraafplaats. Na een uurtje heb ik de hoogtepunten van Woerden bekeken. Een verrassend leuke stad.

Het meeste noordelijke deel van het Hollands kustpad loopt van Callantsoog naar Den Oever. De route loopt tussen de weilanden door en over grasdijkjes. Door de regen vannacht is het hoge gras nat. Mijn schoenen blijven niet droog. De omgeving is prachtig. Ik passeer de vlotbrug van ’t Zand. Ik stop speciaal even om te kijken hoe de brug werkt. Twee pontons schuiven onder de oprijplaten. Een voorbijgangster legt uit dat men in de 19de eeuw niet zo’n grote overspanning kon maken. Met pontons kon het wel. De houten exemplaren zijn inmiddels vervangen door stabielere varianten. Halverwege de route kom ik in Ewijcksluis. Hier ligt een gezellig hotel waar ik overnacht. De volgende dag wandel ik langs de oevers van het Amstelmeer. Enkele schapen kijken verschrikt op wanneer ik passeer. Het laatste stukje naar Den Oever loopt over de dijk van de Wieringermeer. Rechts van mij die ik de polder, links zie ik de Waddenzee.

Grappig eigenlijk. Amersfoort, ik ben er zo vaak langs gereden, maar nog nooit in het centrum van de stad geweest. Direct wanneer ik de gracht van de oude binnenstad over steek zie ik de 98 meter hoge Onze Lieve Vrouwetoren. Ik volg het water naar de Koppelpoort. Deze poort was vroeger onderdeel van de stadsmuur. Het water van de Eem rivier stroomde onder de poort door. Via de Havik met veel oude huizen kom ik op de Groenmarkt. Terrassen worden net opgebouwd naast de Sint-Joris kerk. Ik loop om de kerk en kom in de Langstraat. Aan het einde van deze winkelstraat staat de Kamperbinnenpoort. Minder indrukwekkend als de Koppelpoort, maar zeker de moeite waard. In de wijk achter de poort ligt het hofje van Puth. Tuinmannen zijn net met het onderhoud van de tuin bezig. Ze hebben nog wel wat te doen. Ik voel mij een beetje schuldig dat ik niet gezien had dat ze al twee dagen in de tuin gewerkt hebben. Ik loop door naar de stadsmuur. Een deel van de tweede stadsmuur is hier bewaard gebleven. Via de muurhuizen, huizen gebouwd op de restanten van de eerste stadsmuur loop ik weer terug. Met het passeren van een poortje onder één van de muurhuizen sluit ik mijn stadswandeling door Amersfoort af. Een leuke en verrassende stad

Stadhouder Willem III kocht in 1684 het Middeleeuwse kasteel Het oude Loo. Toen hij enkele jaren later koning van Engeland werd, liet hij het paleis uitbreiden en de paleistuin aanleggen. Tot 1975 was het paleis eigendom van de Koninklijke familie. Sinds 1984 is het paleis als museum te bezichtigen. Het museum is momenteel voor een grootschalige renovatie gesloten. De paleistuin is wel open. De tuin is symmetrisch aangelegd met goed onderhouden perkjes, waterpartijen en beelden. Een Holland classicistisch ontwerp met Franse invloeden. De tuin is echt paleis waardig. Gouden beelden bij de fonteinen weerspiegelen in het zonlicht. Bij de colonnades, twee half rond boogoverkappingen, wordt muziek gespeeld. Achter de paleistuin, ligt het paleispark. We volgen de Oranje wandeling rond het meer. Langs de route passeren we een badhuis en een theehuis uit de tijd van Koning Willem I.

Een weekendje in een van de oudste steden van Nederland: Deventer. Al sinds de tiende eeuw speelt de Hanzestad een belangrijke rol in de handel. Het historische centrum van Deventer telt talrijke historische gebouwen. Het centrum van de stad is de Brink. Dominant staat op dit marktplein de Waag. Het Waaggebouw is in 1528 gebouwd met restanten van twee veroverde forten aan de overzijde van de IJssel. Wij overnachten in het centrum in het voormalige St Josef ziekenhuis. De R.K. Pastorie hielp vanaf de 16de eeuw arme mensen wanneer ze ziek waren. Dit groeide uit tot een heus ziekenhuis. In 1897 besloot men de pastorie af te breken en te vervangen door het huidige gebouw. Sinds begin deze eeuw is het historische gebouw een hotel. Wat is er nu mooier dan overnachten midden in Deventer. Tijdens de stadswandeling door het centrum bekijken we het station, de oude begraafplaats, verschillende gildehuizen en de Botermarkt. Net achter de Botermarkt ligt de Proosdij, het oudste stenen huis van Nederland.

Het is Pasen 2021 en Nicolette en ik hebben een hotelletje in Oostkapelle geboekt voor de Paasdagen. Vrijdag middag rijden we zuidwaarts. Op de weg is duidelijk te merken dat meer mensen er op uit trekken. Vlak voor Oostkapelle stoppen we even op het eiland Neeltje Jans. Vanaf het eiland hebben we zicht op de Oosterscheldekering. Er staat flink wat wind, maar niet genoeg om de kering te sluiten. Het hotel ligt tegen de duinen aan de rand van Oostkapelle. We wandelen naar het centrum van het dorpje. Zaterdag gaan we wandelen door de natuur rond Oostkapelle op Walcheren. We verblijven vlak bij het strand. Over het strand lopen we naar het natuurgebied Oranjezon. Aan de andere zijde van Oostkapelle wandelen we rond het kasteel Westhove. Na vijf uur lopen zijn we weer bij het hotel. In de namiddag bezoeken we Domburg. We verkennen het plaatsje aan de hand van de Piet Mondriaan wandeling. De kunstenaar verbleef vroeger regelmatig in Domburg. Paaszondag gaan we naar Middelburg. Het is nog goed te zien dat de stad vroeger een belangrijke rol speelde tijdens de VOC periode. Tijdens de tweede Wereldoorlog is Middelburg zwaar beschadigd bij bombardementen. Het is leuk om langs de historische plekken te wandelen. Aansluitend rijden we naar Zoutelande. In deze bekende plek uit het liedje van Bløf, bestellen we iets te eten. We wandelen door de winkelstraat en over de dijk weer terug. Via de kustplaatsen rijden we terug naar Oostkapelle. Heerlijk om zo te genieten van het Zeeuwse landschap.

Dordrecht behoort tot één van de oudste steden van Nederland. Haar strategische ligging op een kruispunt van drie belangrijke vaarwegen, maakte de stad al snel van belang. Vele handelaren vestigden zich in Dordrecht. Nicolette en ik verblijven twee nachten in een Bed and Breakfast in het historische centrum, pal achter de oude kerk. Precies tegenover ons onderkomen hangt een plaquette dat de gebroeders de Witt daar geboren zijn. Door de coronamaatregelen zijn winkels, restaurants en musea gesloten. De stad oogt rustig. Verschillende toeristen lopen door de stad. Wij volgen hun voorbeeld aan de hand van een historische stadswandeling. Langs de kades van de binnenhaven staan oude herenhuizen. Pakhuizen zijn omgebouwd tot woningen. De Groothoofdpoort vormde vroeger de toegang tot de stad. In de middag rijden we met de trein naar station Dordrecht Stadspolders. Via de oevers van het Wantij, een zijarm van de Beneden Merwede rivier, wandelen we terug naar het centrum van de stad. ’s Avonds halen we ons eten op bij een nabij gelegen restaurant en eten dat op onze kamer. Gelukkig hebben we de beschikking over een klein keukentje en een eettafel. Het is niet beter. Tijdens het eten kijken we uit op de oude grachtenpandjes. Zondagochtend verlaten we Dordrecht. Het is wederom mooi weer. Met een pontje steken we de Merwede over. Aan de overzijde ligt de Biesbosch. Niet alle eilanden van dit natuurgebied zijn te bereiken. Vanwege corona varen veel boten niet. Wij kiezen voor een wandeling over de Jantje- en Deeneplaat. Veel onverharde paden zijn drassig. Het is nauwelijks voor te stellen, wanneer we tussen de meertjes doorlopen, dat hier vorige week nog ijs en sneeuw lag. Wat een prachtige omgeving is dit en wat is het een genot om door deze natuur te kunnen lopen.

Kasteel de Haar is het grootste kasteel van Nederland. Het kasteel werd in 1892 herbouwd op de ruïnes van het oude kasteel. De oorsprong van het kasteel gaat terug naar de twaalfde eeuw. Baron Etienne van Zuylen van Nyevelt erfde in 1890 de ruïnes van het kasteel. Hij liet het kasteel in neogotische stijl herbouwen. Wanneer we het park rond het kasteel betreden zien we het slot al liggen. Het indrukwekkende bouwwerk weerspiegelt in de slotgracht. Wat is dit mooi. Binnen is het kasteel misschien nog wel bijzonderder. De vroegere binnenplaats is bij de herbouw overkapt. De enorme ruime blinkt uit door de hoogte en fraaie inrichting. We bezoeken de kamers van het kasteel. Een suppoost vertelt dat kasteel de Haar maar liefste twintig slaapkamers heeft. Ook vertelt hij trost dat begin twintigste eeuw al een soort centrale verwarming aangelegd is. De familie van Zuylen bezat ook verschillende kastelen in Frankrijk. Men verbleef uitsluitend in de maand september in De Haar. In 2000 werd het onderhoud van het kasteel te duur voor de familie. Een stichting heeft de exploitatie overgenomen en het kasteel werd opgesteld voor bezoekers. De familie hield enkele privé kamers in het bijgebouw.

Het Vredelantsepad is een klompenpad door het mooie buitengebied van Vreeland. De wandelroute begint aan de rand van het kleine dorpje bij het Sperwerveld. Waar nu een sportveldje ligt, stond in de dertiende eeuw slot Vredelant. Dit kasteel stond op de grens van het bisdom Utrecht en het graafschap Holland. Hiermee wilde men tolheffing op de Vecht voorkomen. In de zestiende eeuw werd het kasteel afgebroken. Alleen de fundering is achter gebleven. Het centrum van Vreeland is heel overzichtelijk. Eigenlijk bestaat het maar uit enkele smalle straten. In 1265 kreeg Vreeland stadsrechten. Deze rechten werden eind 16de eeuw weer ingetrokken. Vanuit het dorp volgen we de Vecht in noordelijke richting. We hebben uitzicht op de uitgestrekte polder. We buigen af en volgen een pad dwars door het weiland. Aan de sporen te zien is duidelijk dat hier vaker koeien lopen dan mensen. Via opstapjes kunnen we hekken passeren. Zo lopen we van weiland naar weiland. In het drassige gras is het goed uitkijken geen natte schoenen te krijgen. Bij het Amsterdam Rijn kanaal komen we weer op de verharde weg. We lopen terug via Loenen aan de Vecht naar Vreeland.

In de dertiende eeuw liet Graaf Floris V een fort bouwen aan de monding van de Vecht. Zo kon hij tol heffen op de schepen die passeerde naar de Zuiderzee. Na de moord op de graaf in 1296 werd het kasteel verwoest. Rond 1370 werd het kasteel herbouwd. Verschillende bisschoppen en landheren namen hun intrek in het markante gebouw. Willem van Oranje leidde vanuit het slot de tachtig jarige oorlog. In 1609 werd de dichter P.C. Hooft de bewoner. Tegenwoordig is het kasteel een museum. Wanneer we bij het Muiderslot aankomen, hangt een grote vlag van de huidige tijdelijk bewoner te wapperen: Sinterklaas. Rond deze tijd van het jaar kunnen kinderen in het slot een bezoek brengen aan de goedheiligman. Wij gaan meer voor de oorspronkelijke geschiedenis van het kasteel. In de torens zien we de schietgaten. Boven de deur de openingen waar pek op eventuele indringers gegooid kon worden. De slaapvertrek, de wachtkamer en de ontvangstzaal zijn nog uit de tijd van P.C. Hooft. Bijzonder om te dwalen door dit prachtige kasteel.

In het tweede weekend van september worden normaal de Botterdagen in Elburg gehouden. Door het corona virus gaan dit evenement dit jaar niet door. Toch is Elburg leuk genoeg om een weekendje met vrienden op de camping te vertoeven. De weersvoorspelling is in ieder geval prima. Vrijdagmiddag schijnt het zonnetje in Elburg. Binnen de stadsmuren liggen een tweetal musea. Allereerst bezoek ik het Elburgs museum. Dit museum is gevestigd in het voormalige klooster. Een mooie plek om de geschiedenis van het voormalige vissersdorp te leren kennen. Ook in de kloostertuin is het heerlijk toeven. Tegenover het museum, ligt het Sjoel museum. Een museum in de voormalige synagoge over het leven van de Joodse Elburgers sinds de jaren 1700 tot de tweede wereldoorlog. Helaas werd de Joodse gemeenschap na de oorlog ontbonden, ten de laatste Joden de stad verlieten. Zaterdag staat een bierproeverij op het programma in brouwerij het Eem. Na een leuke en leerzame rondleiding volgt de product confrontatie. Drie bieren uit de brouwerij. 's Avonds een barbecue op de camping. Zondag is het tijd om weer naar huis te rijden.

Gisteren zijn we aangekomen in het Duitse plaatsje Monscha, tegen de Belgische grens. Het plaatsje ligt in de vallei van de Roer rivier. Het stadje bloeide in de 18de eeuw op door de lakenindustrie. De talrijke vakwerkhuizen, waarvan vele uit die periode, zijn nog altijd in tact. Hierdoor is Monschau een grote toeristen trekpleister. Dit merken we al als we aan komen rijden. Het parkeerterrein is vol. Verschillende auto's rijden rond voor een plekje. Aan deze andere zijde van het dorp is ook een parkeerterrein. Omdat autoverkeer door Monschau niet toegestaan is, moeten we vier kilometer omrijden. Hier hebben we meer succes. Met de bagage lopen we Monschau in. We overnachten in een Bed & Breakfast midden in het stadje. Het stadje verkennen is niet zo moeilijk. Iedere straat is bijzonder op zich en fotogeniek. Aan de oever van de rivier de Roer bestellen we wat te drinken. Wat een leuke locatie om onze twee weken Duitsland en Zwitserland af te sluiten. We kijken terug op een heerlijke, mooie en vooral afwisselende reis.