Vandaag hebben we een excursie gemaakt naar het zelf onafhankelijk verklaarde land Transnistrie. Het land wordt internationaal niet erkend. Moldavië beschouwd de afvallige provincie tot haar grondgebied. Transnistrie is volledig gericht op Rusland. Bij de grens worden de paspoorten geregistreerd. Daarna mogen we het land in. In de hoofdstad Tiraspol staan kolossale gebouwen met een standbeeld van Lenin. Op het centrale plein start een tank monument ter ere van de overwinning op Moldavië in 1992. Het is zeer bijzonder om rond te lopen tussen de Sovjet architectuur in een land dat eigenlijk niet bestaat. Zullen we dit land meetellen tijdens onze reis?

Misschien wel een van de grappigste activiteiten die we gedaan hebben tijdens deze reis is een tour door de wijngrotten van Moldavië. In de mergelgrotten zijn ruim twee miljoen wijnflessen opgeslagen. Het complex is zo groot dat onder de grond een heel stratenplan ligt. Met een gids kun je tussen de wijnvaten doorrijden. Een zeer leuke ervaring.

Net buiten Chisinau ligt het café monastery van Orhei. In een grot hebben monniken een prachtige kerk gecreëerd.

Twee dagen passeerden we de grens met Moldavië. Hierbij passeerden we ook de vijfduizend kilometer grens. In het zuiden van Moldavie bezochten we de stad Comrat. Comrat is de hoofdstad van de autonome provincie Gagaoezie. Later op de middag arriveerden we in de hoofdstad van Moldavië. Tijdens de avondwandeling door het centrum zagen we de statige gebouwen van de stad.

Na een heerlijke dag in Boekarest met grote boulevards en kolossale gebouwen zijn we richting het noorden gereden, Transilvanie, de streek waar Dracula vadaan komt, althans dat is wat iedereen graag geloofd. Helaas was de geplande Transfagarasanpas afgesloten tot 1 juli wat wel jammer was. In Bran staat het kasteel van Vladimir de derde , beter bekend als Dracula. Verwacht nou geen spookslot want dat is het allerminst. Het heeft wat weg van een kasteel in De Efteling en ook de entourage eromheen. Wat een kermistent. Allerlei stalletjes vol met meuk en legio mensen. Het werd dus naar binnen schuifelen. Binnen zag het er best aardig uit. Weer een vinkje. Daarna nog even een burchtkerk meegepakt in Prejmer. Je komt anders niet aan de religie quotum :-) :-). In Braso was ons slaap stalletje gereserveerd voor die nacht. Onwijs leuk midden in het oude centrum. Braso is bekend (bij de Roemenen dan) om zijn zwarte kerk. Gek genoeg geen zwart te zien.maar deze naam is een erfenis na een fik in 1600 zoveel. 's Morgens nog even naar boven geklommen naar een uitzichtspunt. (Kabelbaan was gesloten) en rond de middag op weg naar Galati, onze laatste stop in Roemenië voordat we morgen Moldavië induiken!

Het parlementespaleis van Bukarest is het een na grootste gebouw ter wereld. De voormalig dictator Ceausescu gaf opdracht om dit immense gebouw te laten bouwen. Hiervoor werden hele wijken plat gewalst. De bouw startte in 1984. De dictator heeft het resultaat nooit afgezien. Na zijn dood in 1989 besloot men de bouw af te ronden, omdat veel materialen al besteld waren. In 1997 voltooide men de bouw. Alleen het Pentagon in de Verenigde Staten is qua omvang groter. Tijdens de rondleiding bezoeken we grote conferentiezalen, statige gangen en immense trapportalen. Overal is marmer verwerkt. Vanaf het balkon boven de hoofdingang zien we de zes kilometer lange boulevard die voor het parlementspaleis aangelegd is. Het is bizar om door zo'n enorm groot gebouw te lopen. Aan het einde van de rondleiding geeft de gids aan dat we twee kilometer door het gebouw afgelegd hebben.

Op zo'n drie uur rijden van de Bulgaarse hoofdstad Sofia, ligt de oude hoofdstad Veliko Tarnovo . Boven de steile kliffen van de Yantra rivier liggen de ruïnes van het indrukwekkende Tsarevets fort. In de ommuurde vesting bekijken we de Boudewijns toren. De toren waar Boudewijn van Vlaanderen gevangen zat, de patriarchaatkerk op de hoogste punt van Tsarevets, de restanten van het koninklijk paleis en op het meest noordelijkste puntje de executierots, waar veroordeelden van de rots in de Yantra rivier gegooid werden.

Aan het einde van dag 15 komen we aan in Sofia. Net aan de noordzijde van het centrum hebben we ons hotel. Brutus kunnen we parkeren bij een dependance 300 meter terug in de eenrichting straat. Om hier te komen moeten we opnieuw de brede boulevard op. Nadat de Landrover gestald is, wandelen we in enkele minuten naar het plein bij de Alander Nevski kathedraal. Vanuit deze kathedraal dwalen we door het centrum van de stad. In 2013 hebben we de hoofdstad ook bezocht. De wandeling door het centrum is nu een feest der herkenning. Het restaurant waar we destijds gegeten hebben staat nu leeg. Het wat verlaten park van toen, is nu een trendy plek met terrasjes. Grappig te zien hoe de stad hetzelfde is gebleven en waar de stad volledig veranderd is. Op een buitenterras onder de bomen bestellen we iets te eten. Aan het einde van de avond wandelen we weer terug naar het hotel. Leuk om De herinneringen aan Sofia weer even op te halen.

Hier nog even een update over wat we de afgelopen dagen gedaan hebben. Vanuit Butrint onze laatste stop in Albanië Gijrokaster. Erg gezellig dorpje met leuke smalle straatjes. Hier vandaan gaan we naar ons volgende land: Macedonië . Aan het meer van Ohrid hebben we een camping die het midden houdt tussen een caravanopslag en vluchtelingenkamp maar we kunnen pitten. De volgende dag rijden we naar het plaatsje Ohrid. Daar struikelen we over de Nederlanders, dat is een tijdje geleden. Ook wij doen uiteraard alle toeristische highlights aan. Eind van de midag slaan we ons campement op in het noorden van het meer. De volgende dag zetten we koers naar de hoofdstad Skopje. Eerst maken we een stop bij het prachtige klooster van Sveti Johan Bigorski. Aan religie ontbreekt het niet deze vakantie. Eenmaal in Skopje gaan we naar het grote centrale plein. Wat een immens grote beelden staan daar. Ook de gebouwen zijn groter dan groot en het doet erg protserig en bombastisch aan. De oude wijk is gezellig en 's avonds eten we in de wijk waar heel veel lokale komen. Het leek of het restaurant voor het eerst open was , wat een chaos, een gesleep met tafels en niemand wist goed wat hij doen moest. Het eten was prima. Voldaaan terug naar het hotel. Voor het opleuken van dit verhaal treffen jullie ook nog wat foto's...dus lekker naar beneden scrollen!

In de bergen van Macedonië ligt het mooie klooster van Sveti Jovan Bigorski

Het Sveti Jovan kerkje van Kaneo op de rotspunt bij het meer van Ohrid

In Albanië hebben we een tussenstop gemaakt bij de hotspring van Ben ja. Even lekker gezwommen.

Helemaal in het zuidelijkste puntje van Albanië ligt de oude Romeinse stad Butrint. De stad is vijfhonderd jaar voor christus gesticht op een klein schiereiland. De stad is eerst door de Romeinen uitgebouwd en later door de Kooplieden uit Venetië. De stad kent een historie van meer dan 2500 jaar. Van veel gebouwen is alleen nog de fundering zichtbaar, maar het theater is nog in goede staat en het kasteel is gerenoveerd.

Gisteren zijn we van Shkodar naar de Albanese hoofdstad Tirana gereden. Het verkeer in de stad rijdt dynamisch. Men parkeert gewoon op de rechterbaan als dat uit komt. Op de rotondes lijkt niemand voorrang te hebben, of juist iedereen. Iedereen rijdt gewoon langzaam door en zo vindt iedereen zijn rijbaan. Invoegen gebeurt zonder te kijken of het kan en inhalen kan eigenlijk altijd. De tegenligger wijkt gewoon een beetje naar de zijkant van de weg. Wij hebben het geluk dat Brutus goed op valt en we passen ons een beetje aan aan het verkeer. Zonder al te veel problemen bereikten we het centrale plein van de stad. De auto konden we parkeren op een klein terreintje (betaald). Na twee uur door het centrum van Tirana gewandeld te hebben, zijn we verder gereden naar Berat. Het oude centrum van de stad bestaat uit talrijke kleine Ottomaanse huizen. De huizen zijn wit, met kleine vensters en hebben allemaal oranje dakpannen. Doordat ze tegen de berg aangebouwd zijn geeft dit een leuk effect. Helemaal gezien vanaf de hoger gelegen citadel. Niet voor niets staan de steden Berat en Gjirokaster op de werelderfgoedlijst.

Met de nodige tijdspeling in het achterhoofd vanwege grensformaliteitenr gaan we vroeg op pad. Zwaar bewolkt, maar het blijkt uiteindelijk een prachtige dag te worden. Voordat we er erg in hebben staan we al bij de grens....en binnen 10 minuten in Albanië. Altijd lekker om ruim de tijd te nemen. Op het centrale plein van Fierza (lees rotonde) nemen we wat te drinken om de tijd een beetje te doden. Bij de ferry aangekomen klappen we onze stoelen uit en wachten op het sein dat we de boot op kunnen. Dat gaat vrij snel , maar dan blijkt dat ze toch liever 15 auto's meenemen ipv 12 dus dat wordt een heuse hersenkraker. Voor ons als toeschouwer alleen maar een heel bijzonder schouwspel. Uiteindelijk varen we weg om een prachtige tocht tussen hoge kliffen over een azuur blauw meer te maken richting Koman. Van daaruit rijden we in zo'n 1,5 uur naar shkoder, onze eindbestemming van vandaag.