De Godafoss waterval behoort tot een van de mooiste watervallen van het land. Over een breedte van ruim dertig meter stort het water twaalf meter naar beneden.

Bij de Hestasport cottages in Varmahlid ligt een natuurlijk verwarmde hotpot. Met de badjassen uit het huisje aan lopen we naar de hotspring. Voorzichtig gaan we het water in. Het water is 39 graden.

De Grabrok krater is een 170 meter hoge uitgedoofde vulkaan. 3000 jaar geleden barste de vulkaan en stroomde het lava uit de vulkaanmond. Tegenwoordig is de krater niet meer actief. Via een houten trap kun je de krater beklimmen. Vanaf de rand heb je niet alleen uitzicht op de krater zelf, maar ook op de wijde omgeving. Ook is de kleinere Grabrokarfell krater net naast de Grabrok goed te zien.

De Hraunfosser en Barnafoss zijn twee dicht bij elkaar liggende lavawatervallen. De Barnafoss perst het water met enorme kracht door de smalle rotsspleet. De Hraunfosser daarentegen laat het water van onder het lavaveld over ruim honderd meter breedte in de rivier stromen. Juist door de verschillende watervallen een mooie combinatie

De Kirkjufell vulkaan is een van de meest gefotografeerde vulkanen van IJsland. De vulkaan hangt al metersgroot in de aankomsthal op de luchthaven. Zeker in combinatie met de Kirkjufellfoss waterval is het een mooi gezicht. Helaas ligt de vulkaan wat in de nevel en de mist. Het plaatje is er niet minder om

De grille kust van Arnarstapi, op het schiereiland Snæfellsnes, is een broedplaats voor meeuwen. Duizenden hebben een plekje gevonden tegen de steile kliffen. Vanaf de rand zien we het water tegen de rotswand op staan. De Gatkletter arch is een natuurlijke door het water gevormde rotspoort. Een prachtig gezicht.

De Hallgrimskirkja behoort ongetwijfeld tot een van de meest opvallende gebouwen van Reykjavik. De moderne kerk staat dominant op het hoogste punt van de stad. Op de eerste avond in Reykjavik kunnen we de kerk alleen van buiten bekijken. Zelfs om half elf in de avond is het licht genoeg voor een foto. Aan het einde van de reis keren we weer terug in de hoofdstad. Hopelijk kunnen we dan de kerk en d storen bezichtigen. We hoeven de toren niet te beklimmen. In de toren bevindt zich een lift.

Er staat een lange rij op de luchthaven van IJsland. Een hele lange rij. De rij loopt zigzaggend langs alle bagagebanden. Normaliter kent IJsland geen douane controle omdat zij onderdeel zijn van Schengen. Vandaag wordt bij iedere passagier gecontroleerd of zij wel gevaccineerd zijn en of een recente negatieve corona test overlegd kan worden. Langzaam schuiven wij door de aankomsthal. Met een klein uurtje vertraging stappen we uiteindelijk in onze huurauto en verlaten de luchthaven. We hebben tickets voor de Blue Lagoon, een thermaal bad tussen een met mossen begroeid lavaveld. Door de vertraging op de luchthaven is ons tijdslot van 17.00 uur al lang verstreken. Dit blijkt geen probleem. Even later stappen we het rijk minerale water in. Door de mineralen heeft het water een turquoise kleur. Het water is 39 graden. Heerlijk. De komende 13 dagen zijn we op IJsland

Vanaf het plateau op 43 meter hoogte naast de wijzers van de Sint Jan’s kathedraal kijk ik uit over de stad Den Bosch. Onder mij zie ik de Parade, het plein naast de kerk, de Markt en de smalle straatjes van het historische centrum. Achter de huizen zie ik het stelsel aan watertjes van de Binnendieze. De waterlopen werden vroeger gebruikt voor vervoer, watervoorziening en afvalstort. Tegenwoordig is het vaarwater beschermd stadsgebied. Normaliter kun je met bootjes door de Binnendieze varen. Helaas staat het water vandaag te hoog om onder de gewelven van de stad door te kunnen. De vaartocht is geannuleerd. Gelukkig heeft Den Bosch nog meer te bieden voor een lekker weekendje weg. Het Moriaan huis aan de Markt uit de 13de eeuw is het oudste bakstenen woonhuis van Nederland. In de Hinthamstraat staat het Zwanenbroedershuis. Dit is het huis van het Illustere Lieve Vrouwe Broederschap. Een genootschap dat in 1318 werd opgericht en bestaat nog altijd uit vooraanstaande leden. Met een rondleiding door dit huis sluiten we de stedentrip Den Bosch af.

Na  twee weken reizen door Friesland en Groningen keer ik terug in de vesting van Bourtange. Vorig jaar eindigde de reis hier ook. In de afgelopen 14 dagen hebben we mooie plekken in het noorden bezocht. De vijftien berichtjes op de website geven een mooie samenvatting. Veel leesplezier, Wij gaan weer naar huis.

Op het meest noord oostelijke puntje van Nederland, bij Nieuw Statenzijl, op de grens met Duitsland, ligt de vogelkijkhut de Kiekkaaste. Vanuit de hut kijk je uit over het water van de Dollaart. Vogels vliegen overal over het wad. Het is eb en op de drooggevallen stukken is voedsel te vinden. Onder het dak van de kijkhut wachten jonge zwaluwen op eten in hun nestjes. Aan de horizon rijst de industrie van de Eemshaven.

Appingedam heeft al sinds de Middeleeuwen een belangrijke handelsrol gespeeld. Door de open verbinding met zee kon men deze rol spelen. Dit leidde ook tot conflicten met de stad Groningen. Appingedam trok aan het kortste eind en raakte in verval. De pakhuizen langs het water werden omgebouwd tot woonhuizen. Boven het water bouwde men erkers voor de keukens. Nog altijd is de stad Appingedam beroemd om haar hangende keukens.

In het natuurgebied t Roegwold ligt het 700 meter lange Knuppelpad. Dit pad is een steiger dwars over het meer. Links en rechts zitten verschillende vogels. Sommige vogels schrikken op wanneer we naderen. Het is een leuk pad door een mooie omgeving

Midden in de stad Groningen staat al sinds de 15de eeuw de 97 meter hoge Martinitoren. Aan de voet van de toren wordt uitgelegd dat de stenen trap in de toren niet gemaakt is voor bezoekers langer dan 1.70 meter. Oftewel: kijk uit voor je hoofd. Via de stenen wenteltrap klim ik de toren in. Zo'n 250 treden tot het tweede uitkijkplatform. Onderweg passeer ik de enorme klokken van de Martinitoren. Vanaf het platform achter de wijzerplaten kijk ik op de stad Groningen. Ik ben op 58 meter hoogte. Ik zie de route die ik vanmorgen door de stad gelopen heb.

Al voor de jaartelling zochten mensen in Friesland en Groningen manieren om zich te beschermen tegen het zeewater. Men bouwden de huizen op zandheuvels. In Friesland terpen geheten, in Groningen wierden. De heuvels werden uitgebreid en groeiden tegen elkaar aan. In het midden verschenen in de 13de eeuw kerken. Talrijke dorpjes zijn zo ontstaan. Het dorpje Niehove is nog een perfect voorbeeld van zo'n wierdendorp. In andere dorpen zijn de zandheuvels vaak afgegraven. De grond bleek uiterst bruikbaar als mest. In Elzinge is door de afgraving de verhoging bij de kerk juist goed zichtbaar. In het Wiederland museum in deze plaats wordt uitgelegd hoe men de wierden bouwden