We stoppen even in Nyahururu, een stadje in het westen van Kenia. Ik loop over de kleurrijke markt. In een van de winkeltjes koop ik een flesje drinken. Ik koop liever hier dan in een lodge. Ik moet 35 shilling afrekenen, net 25 cent. Terug op de markt wijst een verkoopster verlangend naar mijn flesje. Ik geef haar het flesje. Ze kijkt er zelf verbaast door, gevolgd door een grote glimlach. Of ik misschien een paar tomaten van haar wil? Die hoef ik niet. Ik heb het wisselgeld nog in mijn handen en koop een nieuw flesje. Twee mensen blij.

De Samburu stam is familie van de Massai stammen. De stam is een nomaden stam, maar heeft haar uitvalsbasis bij het Samburu reservaat. Tijdens de welkomstdans tonen enkele mannen de springkunst waar deze stammen beroemd om zijn. We mogen een huisje van binnen bekijken. Van takken en golfplaten zijn de huisjes gemaakt. Hier slaapt de vrouw en de kinderen. De man mag trouwen met meerdere vrouwen. In het huis waar hij is, hangt zijn Samburu-stok voor de deur. Het is leuk om het leven van de stam te ontdekken, maar de druk om souvenirs te kopen is enorm. Vervelend zelfs.

Kenia ligt precies op de evenaar. Dit betekent dat een deel op het noordelijk halfrond ligt en een deel op het zuidelijke. Precies op de evenaar staat een markering. Dat dit een populaire locatie voor toeristen is, weten veel verkopers ook. Van alle kanten komen ze aangesneld om ons toch maar naar hun winkeltje te leiden. Met water wordt aangetoond dat het water op het zuidelijke halfrond precies andersom rond draait in het afvoerputje dan op het noordelijk halfrond.

Zo’n vierhonderd kilometer ten noorden van Nairobi ligt het National Park Samburu. We maken verschillende gamedrives door het park om wild te spotten. Al direct zien we impala’s, zebra’s en gazelles. Onder de struiken ligt een groepje leeuwen. Zij verorberen een overmeesterde gazelle. Verderop luiert een cheeta onder een boom. Wat een mooi beest. Bij de rivier komen olifanten uit het water. Sommige grazen tot vlak bij de wagen. Van alle kanten komen olifanten aangelopen. Rond de truck lopen zo’n twintig kolossen. Sommige zijn nog geen tien meter van ons verwijderd. Kleine olifantjes lopen speels tussen de kudde door.

Na een vlucht van krap acht uur land ik op de internationale luchthaven van Nairobi. In de aankomsthal gaatjes direct op zijn Afrikaans. De rij voor de douane voor internationale reizigers is zeker honderd meter lang. Alle andere loketten voor crew, diplomatiek en locals zijn veel korter. Na het teken dat alle rijen gebruikt mogen worden, komt er schot in. Tegen middernacht heb ik een stempel in mijn paspoort. Ik ben in Kenia Het uploaden van foto’s lukt nog niet op de wat brakke internet verbindingen

Voor de laatste uren van 2022 en de eerste uurtjes van het nieuwe jaar was ik dit jaar met vrienden in Nunspeet. In een grote accommodatie werd de popkwis gehouden en werd het nieuwe jaar dansend ingeluid met als thema "Glow in the Dark'.

Een weekendje in Twente. We overnachten in het voormalige Huis van Bewaring in Almelo. Tegenwoordig is de gevangenis een hotel vanuit Almelo rijden we op zaterdag naar Enschede. Tijdens de stadswandeling passeren we de synagoge. Deze synagoge behoort tot de grootste van Nederland. In het Twents Rijksmuseum bekijken we de Vaandeldrager, het schilderij van Rembrandt. In Delden bezoeken we het zoutmuseum. Al het Nederlandse zout komt uit deze regio. We sluiten het weekend op zondag af rond Ommen. We maken eerst een bos wandeling rond het kasteel Eerde. Daarna sluiten we aan voor een rondwandeling in het voormalige jachtslot.

Na twee weken door Saudi Arabië gereisd te hebben, komt ook aan deze reis een einde. Morgenochtend vroeg vliegen we weer terug naar Nederland. We nemen heel veel mooie herinneringen mee aan dit mooie land en de gastvrije mensen.

Het historische oude centrum van Jeddah, de wijk Al-Balad, bestaat nog voor een groot deel uit oude Ottomaanse huizen met hun karakteristieke houten balkons. De smalle straten vormen een doolhof waar heerlijk doorheen gedwaald kan worden. Sommige panden zijn zwaar vervallen, anderen worden opgeknapt. Aan de rand van de oude stad staat de Mekka Poort. Pelgrims op weg naar de heilige stad gingen door deze poort. De oude binnenstad van Jeddah staat op de Unesco Werelderfgoedlijst.

In Jeddah staat de hoogste fontein ter wereld. Het water van de Fontein van Koning Fahd, spuit maar liefst 312 meter hoog in de haven van Jeddah. Vanaf de boulevard is de enorme hoge waterstraal goed te zien. De fontein is vernoemd naar de voormalige koning Fahd. De koning moest na een beroerte afstand doen van de troon. Hij overleed in 2005.

Het verkeer in Saudi Arabië rijdt op z’n zachts gezegd ‘dynamisch’. Bestuurders proberen alles uit om maar iets sneller vooruit te komen. Vaak schieten auto’s links en rechts voorbij. De vluchtstrook wordt hierbij niet geschuwd. Op een tweebaans snelweg met een dubbele doorgetrokken streep haalt men regelmatig in door het midden. De andere auto’s gaan iets meer aan de kant rijden. Wanneer van beide kanten auto’s door het midden in gaan halen gaat het fout. Om een frontale botsing te voorkomen moet de auto die ons in haalt, naar rechts sturen. Hierbij raakt zijn achterkant onze linker voorzijde. Een klap is het gevolg. En dat bij ongeveer negentig kmpu. Op de vluchtstrook biedt de bestuurder zijn excuus aan. Gelukkig alleen blikschade. Hij belt de politie. Even later komt een verkeersagent de schade registreren. Om het af te wikkelen moeten we terug naar. de verhuurder. Hier lijkt dat alles vastgelegd is en de tegenpartij verzekerd is voor de schade. Met een extra deuk in de auto en een wat krakend portier rijden we weer verder. Wel heeft het de nodige tijd gekost. De tocht naar de Wadi Lajb moeten we slippen.

Vanuit Abha loopt een steile afdaling de vallei in. Door de scherpe bochten daalt de weg snel. De stammen in de vallei hielden er hun eigen bouwmethode op na. Al in de achtste eeuw bouwden men dorpen tegen de berghellingen aan. Door smalle straatjes en trappetjes waren de huizen met elkaar verbonden. Bij Rijal Al Maa heeft men zo’n dorp in oorspronkelijke staat gerestaureerd. Sommige huizen zijn ook van binnen te bezichtigen. Het interieur is kleurrijk.

In het zuidwesten van Saudi Arabië ligt een bergachtig gebied. De bergtoppen hebben uitschieters tot boven de drie kilometer. In de bergen, op 2.200 meter hoogte, ligt de stad Abha dicht tegen de grens met Yemen. Door de hoge ligging heeft Abha in de zomer een aangenaam koel klimaat. Daarentegen kan het in de winter erg fris zijn. De bergbewoners hielden er hun eigen traditionele bouwmethode op na. Zo nu en dan staat er in de omgeving nog zo’n traditioneel lemen huis.

Net buiten Al Ula staat een twintig meter hoge rotsformatie in de vorm van een enorme olifant. Vooral bij laatste zonnestralen van de dag is dit een leuke plek. We bestellen een drankje en nemen plaats in een van de ronde zitkuilen, die in het zand gemaakt zijn. Terwijl de zon langzaam ondergaat en de lampjes ontstoken worden, wordt het zicht op de olifant mooier.

Al voor de komst van de Nabateeërs werden graven gemaakt in de grillige rotsformaties. Al zeshonderd jaar voor de jaartelling begroeven de Dadanitische en Lihyanitische koninkrijken hun overledenen in rotstombes. De mooiste is de tombe van de Leeuwen. Een graf omgeven met afbeeldingen van leeuwen aan weerszijde. Helaas mogen we de tombe alleen op grote afstand aanschouwen. Een kleine tegenvaller.