Wanneer we wakker worden meert de AIDA Perla aan in de haven van Kingstown, de hoofdstad van Saint Vincent en de Grenadines. Vandaag rijden wecover het eiland langs de grillige Atlantische kust. In het noorden kunnen we bij de Owia pound zwemmen. Rotsen in zee breken de zware golfslag van de oceaan en vormen een natuurlijke barrière om veilig het water in te gaan

Vandaag met een directe vlucht vanuit Düsseldorf aangekomen in Barbados. Een vlucht speciaal voor de cruise van AIDA. Alle passagiers zijn ook cruise deelnemers. Bij het verlaten van het vliegtuig, staan bussen gereed. De bussen rijden ons in zo'n half uur naar het schip. We komen niet eens in het luchthaven gebouw. Ook de bagage wordt vanuit het vliegtuig direct naar het schip gebracht. Wel zo makkelijk.

De volgende etappe is aangebroken. Samen met mijn moeder ga ik twee weken cruisen door het Caribisch gebied. De reis vindt plaats op de AIDA Perla. Een Duits schip. De vlucht naar Barbados vertrekt vanaf Düsseldorf. Dit geeft ons mooi dexgelegenheid om een dagje eerder te arriveren en een stadswandeling door Düsseldorf te maken. Ook bezoeken we de Munster basiliek van Neuss aan de andere zijn van de Rijn. Het is wel frisjes. Gelukkig is het in Barbados ruim 25 graden warmer.

In de jaren zeventig zijn drie iconische torens gebouwd in Koeweit stad en zijn het symbool van het land gaan vormen. Tijdens de invasie van Irak in 1991 werden de watertorens flink beschadigd, maar zijn hersteld. In de bol van één van de torens zit een restaurant en een uitkijk plateau. Beide draaien heel langzaam rond, waardoor heel Koeweit stad langzaam voorbij trekt.

In 1991 viel buurland Irak Koeweit binnen en wilde het land en vooral de olie voorraden inlijven. Met behulp van buitenlandse steun werd het Iraakse leger weer verdreven. Irak liet een spoor aan vernielingen achter. Zo werden ruim 600 olie-installaties in brand gestoken. Dit legde niet alleen de olieproductie stil, maar veroorzaakte ook een enorme milieuramp. Ik bezoek een huis dat door de Iraki’s belegerd werd omdat binnen opstandelingen zouden zitten. Het verhaal van deze martelaren wordt in het gebouw getoond. Bij de Kuwait Oil Compony bezoek ik een tentoonstelling over olie. De video hoe de branden na de oorlog gedoofd werden is zeer indrukwekkend.

Aan de overzijde van mijn hotel begint de souq Al-Mubarakiya. Een stelsel van smalle straatjes vol met winkeltjes en kraampjes. Het is avond en druk op straat. Vooral vrouwen, bijna allemaal gekleed in een zwarte boerka, doen hun inkopen. Verkopers zien in mij waarschijnlijk geen klant. In tegenstelling tot de andere Arabische landen, word ik hier nauwelijks aangesproken. Dit gebeurt alleen bij een terras. Ik bekijk de menukaart en besluit hier te gaan eten, midden in de souq.

Rond half vier land ik op de internationale luchthaven van Koeweit. Tijdens de vlucht ben ik in contact gekomen met een Indiër die al 31 jaar in Koeweit woont. Volgens zijn visite kaartje, die ik direct in mijn handen gedrukt kreeg, is hij generaal-manager. Hij biedt mij aan om mij naar mijn hotel in de stad te brengen. Even later rijdt zijn chauffeur voor en stap ik in. Ayyoob vraagt waarom ik voor het Oasis hotel gekozen heb? Hij vindt het drie sterren hotel niet goed genoeg. Of hij een andere kamer voor mij moet boeken? Nee dat hoeft niet. Ik bedank hem wanneer ik even later uit stap. Ik beloof hem te bellen, wanneer er maar iets is waar ik mij niet prettig bij voel. Ik ga naar mijn kamer op de vijfde verdieping en heb een prachtig uitzicht over de wolkenkrabbers van Koeweit stad

De afstand van de haven naar de Burj Khalifa, werelds hoogste toren is maar veertien kilometer, toch kost het ruim drie kwartier om er te komen. Dubai heeft echt een verkeersprobleem. De ingang van de toren bevindt zich in de Dubai Mall. Dit winkelcentrum is het grootste ter wereld, zoals wel meer is in Dubai. Er blijkt een flinke rij te staan voor de lift. Bordjes geven een wachttijd aan van ruim 45 minuten. Er zit niets anders op dan dit gelaten af te wachten. Wanneer ik eindelijk aan de beurt ben, zoef ik binnen een minuut van de begane grond naar de 124ste verdieping. Vanaf deze verdieping heb ik een prachtig uitzicht over de stad Dubai bij nacht. Dit was het wachten wel waard.

Met een klein groepje van maar vier deelnemers ga ik vandaag op de fiets door Dubai. Ook gaan twee gidsen mee. Eén voor en één achter. Dit blijkt al snel geen overbodige luxe, want we fietsen over drukke rotondes en brede verkeerswegen. Wanneer we aan de kust komen kunnen we rustig over de speciale fietsstrook langs het strand rijden. De tocht leidt naar de Burj Al-Arab, zo’n twintig kilometer verderop. Ook hebben we tijd om in het naastgelegen winkelcentrum wat te drinken of te eten. Op de terugweg zie ik de hoge wolkenkrabbers van Dubai goed liggen. De Burj Khalifa steekt daar fier bovenuit.

Na de safari (vorige bericht( zoek ik een ligbed op op het strand van Sir Bani Yas. Ik pak mijn leesboek en geniet.

Wildlife in Abu Dhabi. In 1977 gaf Sheikh Zayed opdracht om het eiland Sir Bani Yas een natuurgebied te maken. Talrijke dieren werden geïntroduceerd, waaronder zebra's, giraffen, antilopen en struisvogels. Doordat er nauwelijks natuurlijke vijanden zijn leven er tegenwoordig ruim 17.000 dieren in het Arabian Wildlife Park. Met een open 4x4 word ik door het park gereden. Al snel spotten we volop dieren. Dit is ook niet zo moeilijk. Ze worden net bijgevoederd.

De imposante Sheikh Zayed moskee in Abu Dhabi is een bijzonder bouwwerk. De buitenkant van de moskee wordt gesierd door ongeveer duizend pilaren. De enorme binnenplaats is bedekt met Italiaans marmer. De moskee biedt plaats aan 50.000 gelovigen en behoord tot de top 10 grootste moskeeën ter wereld.

Aan boord van de MSC Euribia. Sinds 2023 het nieuwste en grootste schip van MSC. Het schip wordt aangedreven door LNG vloeibare aardgas en stoot daardoor aanzienlijk minder zwavel en stikstof uit. Op het schip zijn ruim 2.400 cabine met ruimte voor 6.300 passagiers. Er zijn verschillende zwembaden, een casino, sportruimte en een theater. Prima om een weekje te verblijven.

Een bezoek aan het eiland Bahrein is helemaal speciaal met een bezoek aan het Bahrein International Circuit, het formule 1 racecircuit. Sinds 2004 worden races gehouden hier in de woestijn. Dit jaar voor de twintigste keer (alleen 2011 niet door politieke onrusten). Vanaf de VIP toren overzie ik het gehele circuit en vooral de eerste bocht, waar vaak incidenten gebeuren na de start. In de control ruimte is te zien hoe de wedstrijd op tientallen monitoren in de gaten gehouden wordt. Aan het einde van de tour mag ik ook het circuit op. Hoe bijzonder is het om even op de finishlijn te staan.

Wanneer ik de gordijnen op doe meert de boot af in de haven van Doha. Er wordt op de deur geklopt. Mijn ontbijt wordt gebracht. Op mijn balkon nuttig ik het ontbijt in het zonnetje. Even later ontmoet ik Wessel. Hij is mijn gids voor de fiets tour door Doha. We volgen de Cornice, de boulevard langs de kust. In de verte zie al de moderne skyline van de wijk West-end. Wat is dit prachtig.